... dłoń zamknąć w swej dłoni...

Piękną mamy pogodę ,prawda ? Uwielbiam takie "babie lato " słonecznie ciepło i zaczyna być już w powietrzu wyczuwalny zapach liści ... Ale jestem na siebie zła ! Ostatnio jakoś zaniedbałam totalnie moje poczucie szczęścia , zapewne dlatego że, dość mocno się u nas sprawy pokomplikowały  i nie mamy czasu na nic ! Ale ktoś  kiedyś powiedział  że czasu jest zawsze tyle samo .
 Bieganie + siłownia = endorfiny szczęścia ... chociaż jak miałam zakwasy to zbyt szczęśliwa nie byłam :)   Codziennie siedzenie w domu , niemoc i ogólne znużenie wprowadziło mnie w stany depresyjne , wszystko na NIE   i po co Ja o tym piszę ? bo wszystko co robię ma związek z Alicja . Zauważyłam że, mój smutek nie pozwala się cieszyć Jej obecnością , a kiedy mam korzystać z tego że Ją mam ? TERAZ , teraz muszę  korzystać z jej obecności . Robiąc coś dla siebie mam więcej siły dla Ali .

 Od 2 tyg biegam a od tyg chodzę na siłownie ... niby nic a jednak ! Wstałam dziś rano świat jakoś  inaczej wyglądał , bardziej kolorowo  . Słońce cieplejsze i powietrze takie rześkie :)  Alicja też była inna  , miała jaśniejszą cerę i taki spokojny oddech ... dawno tak się nie czułam  a tak ma byś  już do końca ... chcę mieć taką siłę dla niej , żeby mi się chciało , żeby spacer nie był obowiązkiem tylko relaksem , żeby rehabilitacja nie była codzienną monotonią tylko zabawą , żeby nieprzespane noce były inspiracją na kolejny szalony dzień ...

Czaszami trzeba usiąść obok i czyjąś dłoń zamknąć w swej dłoni,  a wtedy nawet łzy będą smakowały jak szczęście ...